مثلا جعبه های یکبار مصرف ناهار، کیسه های تازه نگه داری، لیوان های کاغذی یکبار مصرف و ... معمولا بدون شستن مستقیم از آنها استفاده می کنیم، این است؟

مواد اولیه ظروف یکبار مصرف

فیلم چسبنده مواد غذایی پی وی سی ممکن است باعث سرطان شود، که فقط نوک کوه یخ بسته بندی ناایمن مواد غذایی است. طبق تحقیقات، ظروف یکبار مصرف غیرقابل صلاحیت که مدت هاست توسط اداره بازرسی کیفیت در لیست سیاه قرار گرفته است، همچنان در بازار پکن "محبوب" است... آیا این اداره نظارت است که آن را بررسی نکرده است یا بخش اداری به وظایف خود عمل نکرده است؟ به عنوان قربانی ظروف یکبار مصرف نامرغوب، مصرف کنندگان چه واکنشی نسبت به آن نشان دادند؟

ظروف غذاخوری سمی بازار را فرا گرفته است. ظروف یکبار مصرف مانند چاپستیک و جعبه نهار در همه جای زندگی ما دیده می شود. اغذیه فروشی های خیابانی، غرفه های غذا، رستوران های فست فود و سایر مکان هایی که غذاخوری چندان سطح بالایی ندارند، بیشتر ظروف مورد استفاده یکبار مصرف هستند. و در سطل های زباله ساختمان های مختلف اداری و اکثر اماکن اداری نیز هر روز حجم زیادی از این گونه زباله ها "دریافت" می شود.

طبق مقررات، ماده اولیه اصلی برای تولید جعبه های نهار پلی پروپیلن با محتوای حدود 80 درصد است. به عنوان یک پرکننده، محتوای کربنات کلسیم صنعتی نمی تواند بیش از 20٪ باشد. پلی پروپیلن دارای پلاستیسیته قوی است و جعبه های ناهار تولید شده دارای استحکام کاربری خوبی هستند و به راحتی تغییر شکل نمی دهند. با این حال کربنات کلسیم صنعتی نوعی پودر سنگ با خاصیت پلاستیکی ضعیف است. در صورت استفاده زیاد، چسبیدن پودر به هم سخت است. بنابراین جعبه های نهار تولید شده مستعد نرم شدن، نشتی و سایر مشکلات کیفی هستند.

نرم‌تر به نظر می‌رسد، به آرامی پاره می‌شود و بوی عجیبی دارد، که ویژگی مشترک این جعبه‌های ناهار یک‌بار مصرف بی‌صلاحیت است. حس نرم دستی جعبه ناهار را برای استفاده بسیار ناخوشایند می کند و حتی ممکن است باعث سرریز شدن غذا یا سوپ هنگام صرف غذا شود. بوی عجیب و غریب نشانه آشکاری است که مواد مورد استفاده در ساخت جعبه ناهار حاوی مواد سمی هستند.